Tatiana de Rosnay
Haar naam was Sarah begint als twee verhalen, een verteld vanuit Sarah Starzinksi in juli 1942, het andere vanuit Julia Jarmond in 2002. Julia is journaliste in Parijs voor een Amerikaans blad (voor Amerikanen in Frankrijk) en krijgt van dit blad de opdracht een stuk te schrijven over de “viering” van 60 jaar Vel d’Hiv, een razzia die gehouden is door de Franse politie in opdracht van het Duitse leger. De ouders van Sarah en Sarah zelf worden hierbij opgepakt, haar broertje blijft achter in een diepe kast waar Sarah hem net op tijd in verstopt heeft.
Het verhaal is bij vlagen voorspelbaar, in de details zitten soms verrassingen. Tot de helft van de bladzijdes wisselt het verhaal per hoofdstuk van vertelpersoon.We mogen niet vergeten wat zich in het verleden heeft afgespeeld, we moeten de mensen die we verloren zijn blijven herinneren. Haar naam was Sarah is een prachtig eerbetoon en een oprecht verhaal dat je weet mee te slepen. De verwikkeling van de twee verhaallijnen zijn bijzonder knap neergezet door Tatiana de Rosnay.
