Michael Berg, een Duitse scholier, raakt geobsedeerd door Hannah, een tramconductrice die tweemaal zo oud is als hij. Ze geven zich hartstochtelijk over aan de liefde en daarna leest hij haar telkens voor - het ene boek na het andere, de hele wereldliteratuur. Maar op een dag is Hannah plotseling verdwenen, waarna ze in zijn herinnering blijft rondspoken. Tot Michael haar terugziet op een plaats waar hij haar nooit had verwacht. De voorlezer is een indrukwekkend boek dat het hart van vele lezers over de hele wereld heeft veroverd.
Een prachtig liefdesverhaal, doorvlochten met schaamte en schuldgevoel. Een ontroerend verhaal en ontroerende geschiedenis.Soms raakte ik wat verward in de teksten, dan werd het wat onduidelijk waar de kern van de zin nou eigenlijk zat. En in sommige delen kon ik me juist alles goed inbeelden, zoals het fragment op de fiets, als ze samen weg zijn.Wat erg dat Michael zijn hele leven deze “liefde” als rugzak met zich mee torst. Wat zijn kernbegrippen die hier samenkomen? Geen gelukkige of begrepen jeugd? Eenzaamheid? Oedipoescomplex, vader altijd “afwezig”??
Het collectieve schuldgevoel van na de oorlog, de rechtszaak, en de schuld die Hanna op zich naam uit schaamte (haar analfabetisme). De ontluistering bij Michael als alles hem duidelijk wordt en de onmacht? Is het echte onmacht? Daarna maakt hij het goed door te blijven voorlezen, en later blijkt dat Hanna daardoor zelf is gaan schrijven en lezen, ontroerend. Boet ze daarna toch nog voor haar schuld door zich van kant te maken? De celstraf had ze “goed gebruikt”, misschien in haar eigen voordeel omgezet? Dankbaar boek om te bespreken.
