Som der dagen

Isabelle Allende

In de club waren de reacties totaal verschillend van lovend tot meer van hetzelfde. Alles wat voorbij is gekomen in de voorgaande vertellingen (o.a. Paula) kwam weer voorbij en de meesten waren van mening dat er niets toegevoegd werd.
De schrijfster vertelt ontroerend eerlijk over haar familie, en spaart zichzelf daarbij niet. Het is de familie die we herkennen in de personages van "Het huis met de geesten" en met wie we hebben meegeleefd in "Paula". Een familie die veel heeft meegemaakt, verlies, liefde, verslaving, scheiding en hereniging, maar die nooit haar gevoel voor humor heeft verloren. Een familie en vriendenkring die bestaat uit mensen wier leven door onverwachte gebeurtenissen wordt gekleurd, wat verrassender verhalen oplevert.

Verlovingstijd

Maarten 't Hart

Het is in alle opzichten wel met recht een 'typische 't Hart' te noemen.
De plot van Verlovingstijd concentreert zich op de liefdesperikelen van de naamloze verteller en in het spoor daarvan ook van diens beste vriend Jouri. Na een ontboezeming van zijn moeder, op de dag dat haar tweede echtgenoot begraven werd, verhaalt de verteller hoe de meisjes op wie hij verliefd was geweest steevast door Jouri aan de haak werden geslagen. Niet dat Jouri, ondanks zijn sterke aantrekkingskracht op vrouwen, zo'n handige jongen was. Integendeel, hij merkte meisjes pas op als zijn vriend zijn gevoelens voor hen liet blijken. ’t Hart brengt het nodige behartigenswaardigs te berde over toeval en opportunisme in liefde en huwelijk. Maar het meest op dreef is hij bij zijn vertrouwde hang ups: als hij het geloof verkettert, lyrisch doet over parasieten en op hol slaat van verliefdheid. Ontwapenend zijn de passages over de foute vader van vriend Jouri,met wie de verteller als kleine jongen de klassieke muziek ontdekt. En even roerend als venijnig is het portret van de stuurse Katja, de latere echtgenote van de verteller, een magere muziekdocente die nagellak en kinderen weigert maar ’trilt als ijle dravik’ [een soort zwenkgras] als de ’ik’ haar voor het eerst in zijn armen neemt. ’Verlovingstijd’ is een ouderwetse, smakelijke ’t Hart, waar je je graag in onderdompelt. "

Vaslav

Arthur Japin

De titel draagt zijn voornaam. Het omslag toont een tekening van hem in een van zijn kostuums. Toch gaat Vaslav niet over de beroemde balletdanser Vaslav Nijinski (1890-1950), maar is het verhaal van drie mensen die Nijinski het dierbaarst waren. En van hun liefde en bewondering voor hem. Impresario Sergej Diaghilev, echtgenote Romola Pulszky en bediende Peter houden elk op hun eigen manier van hem. Alle drie kunnen ze zich slecht inleven in de liefde van de anderen - en voelen dus veel ergernis voor elkaar.
“Vaslav” is een goed geconstrueerde roman waarin Arthur Japin zich sterk in deze personages van wel heel verschillend pluimage heeft ingeleefd. Liefde, talent, vrijheid, risico en keuze zijn de thema’s waarmee Japin handig te werk gaat. Japin sleurt je zijn verhaal binnen. Hoe krijgt hij het voor elkaar dat de lezer zich zó verbonden voelt met de wereld die hij beschrijft dat je het boek geen moment meer wilt neerleggen? Waarschijnlijk is het de combinatie van zijn meeslepende schrijfstijl en de intrigerende danswereld. Hij beschrijft niet alleen de schoonheid van dans, maar ook het keiharde bestaan erachter. De kromgroeiende voeten van danseressen die op spitzen dansen, de bloedende tenen en de liters zweet die worden geproduceerd: allemaal hebben ze een plek in Japins roman. Dansers moeten een voortdurende strijd leveren met zichzelf en met anderen om beter te worden, zichzelf te perfectioneren. Japin lijkt datzelfde te doen in literair opzicht. En met succes.

Op klaarlichte dag

Simone van der Vlugt

Nathalie is een vrouw die veel narigheid in haar leven heeft meegemaakt. Nathalie heeft geen gemakkelijke jeugd gehad. Haar vriend weet precies hoe hij Nathalie moet veroveren, met alle gevolgen van dien. Hij lijkt op het eerste gezicht een geschenk uit de hemel maar al snel blijkt dit niet het geval te zijn, hij trekt Nathalie mee in het criminele wereldje.
De hoofdstukken zijn lekker kort, wat vlot wegleest en elke hoofdstuk eindigt met een spannend tintje, zodat je wel door moet lezen. Julia en Nathalie worden allebei op de voet gevolgd,en allebei zijn ze op een andere manier betrokken bij de moorden die zijn gepleegd. Niets is zoals het lijkt…
Het is allemaal lekker vlot geschreven, waar Simone van der Vlugt echt in uitblinkt, maar er lijkt over verschillende passages niet genoeg nagedacht waardoor het allemaal te gemakkelijk overkomt. Op klaarlichte dag is een fijn boek om te lezen op het strand, maar zeker geen must-read.

De ondraaglijke lichtheid van het bestaan

Milan Kundera

Roman over de gedoemde liefde tussen een overspelige arts, Tomas en een serveerster Tereza, na de communistische reactie op de Praagse Lente.
Het verhaal focust op vier verschillende personages en hun onderlinge verwevenheid. Ieder heeft een eigen visie op wat goed of slecht is. De filosofische uiteenzettingen zijn soms erg ingewikkeld en de historische achtergrond waarin het verhaal speelt maakt dat je na gaat denken over de invloed van het communistische regime en de invloed ervan op het bestaan van de mens. Twee koppels spelen in het verhaal een hoofdrol, Tomas en Tereza en Franz en Sabina. Tegenpolen van elkaar Tomas, licht en Tereza zwaar, Sabine vrijheid en Franz gebondenheid. Zo slaan ze zich door het leven en de liefde. Vooral hebben we te doen met met Tereza, die zo'n zware last met zich meedraagt en geen andere draai aan haar leven kan geven. Het wonen in het buitenland, de verhuizing naar een dorp: het helpt allemaal niet, de dreiging blijft en ze blijft haar angsten met zich meezeulen. Bijzonder in het boek zijn ook de commentaren van de verteller op de personages.
Het verhaal eindigt uiteindelijk in pure eenvoud: Tomas en Tereza leven in volledige eenvoud en vinden na alle zwaarte eindelijk lichtheid. Wanneer Sabine ter ore komt dat Tomas en Tereza zijn overleden bij een auto-ongeluk zegt zij: "Zij waren mijn beste vrienden."

De nacht voor de scheiding

Sandor Marai

In de eerste honderd bladzijden van ‘De nacht voor de scheiding’ weidt Márai vooral uit over het wel en wee van de rechter en de intussen vrijwel verdwenen Midden-Europese cultuur met zijn gezeten burgerij en ambachtslieden, rangen en standen.
Deze lange aanloop, waarin de rechter vooral over zijn eigen leven praat, geeft een grote spankracht aan de ontmoeting die al van het begin is aangekondigd.
In een lange bedwelmende monoloog vertelt de arts aan de rechter over zijn fatale huwelijk; het is zowel een louterende biecht als een bekentenis.
Wanneer je als lezer in het verhaal zit van het leven van de twee mannen, kun je niet meer terug.
Gaandeweg dringt het tot de verbijsterde rechter door dat hij in de teloorgang van dat huwelijk een cruciale rol heeft gespeeld.
Márai zou Márai niet zijn als hij in zijn roman niet allerlei lagen had aangebracht. Daardoor laat deze variant op de crime passionele zich lezen als een zedenschets over een brave burgerman.
De moord is maar bijzaak, waar het om draait zijn begrippen als trouw, liefde, integriteit, verlangens en de bedrieglijkheid van ons verstand.