Vingervlug

Sarah Waters

Weeskind Sue Trinder is als baby achtergelaten bij mevrouw Sucksby, die haar met ongewoon veel tederheid opvoedt. Meneer Ibbs, Sue's stiefvader, verdient de kost met het helen van gestolen goederen. Het huis waarin Sue opgroeit is een thuishaven en toevluchtsoord voor zakkenrollers en andere kruimeldieven. Wanneer de charmant ogende oplichter Richard Rivers, beter bekend als Gentleman, een duivels plan opstelt en Sue daarin betrekt, verandert haar leven voorgoed. VINGERVLUG is een spannende thriller die de lezer meevoert naar de Londense onderwereld van de negentiende eeuw, vol verraad, bedrog en opportunisme.

Londen, 1862. Het weesmeisje Sue wordt grootgebracht in een huishouden vol zakkenrollers ('fingersmiths', zie Engelse titel) en gauwdieven, door mevrouw Sucksby die baby's 'doet verdwijnen' en meneer Ibbs, heler van beroep. Als Sue zeventien is, wordt ze de assistente van Richard 'Gentleman' Rivers, een charmante oplichter die de jonge erfgename Maud van haar fortuin af wil helpen. Sue wordt kamermeisje bij Maud die met haar excentrieke oom Christopher in een groot, somber landhuis woont. Maar Maud en Sue voelen zich zeer tot elkaar aangetrokken, en de sinistere oom Christopher en 'Gentleman' Rivers hebben zo hun eigen plannen. Het plot, waarin iedereen iedereen bedriegt, en de lezer voortdurend op het verkeerde been wordt gezet, doet je van de ene verrassing in de ander vallen. De critici waren zeer enthousiast over deze uitstekend geschreven én heerlijk weglezende, (lesbische) historische schelmenroman met een keur aan kleurrijke Dickensiaanse figuren. Een Victoriaanse gothic pastiche vol melodrama en humor. Genomineerd voor de Orange Prize en Man Bookerprize 2002 en bekroond met de Ellis Peters Dagger voor de beste historische misdaadroman. Waters schreef al twee eerdere Victoriaanse romans 'Fluwelen begeerte' (verfilmd door BBC) en 'Affiniteit'.

Nachttrein naar Lissabon

Pascal Mercier

Het is je vast ook wel eens opgevallen: aangekomen in het midden van het leven doen mensen soms rare dingen.

Evenzo Raimund Gregorius, hoofdpersoon in deze filosofische roman, leraar klassieke talen aan een gymnasium in Bern, en daar ook wel liefdevol “Mundus” of “de Papyrus” genoemd.
Al dertig jaar loopt hij dezelfde route naar school, tot hij op een ochtend een vrouw tegenkomt, die van plan lijkt van een brug af te springen.
Ze spreekt hem aan.  Een beetje verdwaasd en met hese stem vertelt ze hem dat ze Portugees is. Heel bizar: ze schrijft een telefoonnummer op zijn voorhoofd.
Gregorius neemt haar mee en zet haar achter in zijn klas.
Op een gegeven moment staat ze op, loopt zachtjes naar de deur, legt glimlachend een vinger op haar lippen, en verdwijnt.
Gregorius is verbijsterd. Dan staat ook hij op, laat zijn leerlingen in verwarring achter, en loopt naar buiten om nooit meer terug te keren.

De betoverende vrouw vormt de trigger tot een heftige existentiële zoektocht.
De trein in de titel is een metafoor voor het leven, dat zijn richting kiest zonder dat je daar veel invloed op hebt. De dingen gebeuren gewoon. De specificatie ‘nachttrein’ lijkt mij te verwijzen naar het begrip ‘nacht van de ziel’.
Gregorius komt in een boekhandel terecht, waar een studente een boek laat liggen dat zijn aandacht trekt. Hij bladert het door en raakt zo in de ban van de persoonlijke verhalen van de schrijver, Amadeu Prado, een Portugese arts, dat hij besluit deze op te sporen.

Geconfronteerd met diens levensvragen en levensbeschouwingen, die Gregorius zich geheel eigen maakt, denkt hij dat Amadeu de sleutel kan zijn tot zelfverstaan.
Gregorius stapt op de trein naar Lissabon en valt daar in handen van de ene na de andere kennis van de schrijver, die trouwens allang dood blijkt te zijn, en daardoor kan hij zich een steeds completer beeld van deze geniale man vormen.

Dit boek gaat over "kantelend bewustzijn". Van het ene op het andere moment denkt Gregorius niet meer "toekomstgericht", maar "achteruit", vanuit het perspectief van de dood. Dat maakt alles anders. Het leven; leeft hij dat wel echt? Of leeft hij alleen maar in gedachten?
Dit wordt prachtig uitgebeeld in een heel onbenullig thema, namelijk een oude bril, die aan gruzelementen gaat, en waardoor Gregorius gedwongen wordt een "nieuwe bril op te zetten".

Dit boek is echt een feest voor de geest.
Het enige waar ik steeds op hoopte was de terugkeer van de geheimzinnige vrouw van het begin. Helaas: ze kwam niet. Maar misschien is dat ook beter zo, en kunnen wij niet anders dan alleen maar een glimp opvangen van de engelen om ons heen.

Later

Rosamund Lupton

Het verhaal wordt grotendeels verteld vanuit de belevingen van Grace en Jenny zelf die, vanaf het moment dat zij in het ziekenhuis werden opgenomen, uit hun lichamen zijn getreden. Vanuit deze positie proberen zij de brandstichter te ontmaskeren. In het begin is deze manier van (be)schrijven wel even wennen. Ook brengt het verhaal op deze manier weinig spanning teweeg. Het laat wel goed de gevoelens van de personages zien: hun onmacht, verdriet, woede, hoop en wanhoop. Bij Mike en Sarah is er aan de ene kant uiteraard de hoop op herstel van Grace en Jenny, maar aan de andere kant ook het verlangen om de zaak opgelost te zien, te weten wie hun dit heeft aangedaan. Daardoor is Later in psychisch opzicht sterker dan op het gebied van spanning. Het hele verhaal beslaat uiteindelijk maar vier dagen; hierin wordt uiteraard ook teruggekeken naar het verleden. Hoe zag het gezinsleven er voor de ramp uit en hoe waren de onderlinge verhoudingen.

Al met al is Later niet zo zeer een thriller, maar meer een psychologisch drama waarin de daden van personen te herleiden zijn naar de problemen die zij in hun leven ondervinden of ondervonden hebben. Het feit dat ze niet geaccepteerd of gerespecteerd worden, dat ze niet mooi genoeg gevonden worden, dat ze in hun jeugd niet genoeg liefde hebben ontvangen, afgunstig zijn en ze zich door dit alles denken te moeten bewijzen. Later is een surrealistisch boek waarin de verhoudingen binnen het gezin Covey en de onmogelijke keuzes die zij na het ongeluk moeten maken, op een ingrijpende manier neergezet worden.

Donderdagskind

Alison Pick

Praag, 1939: een Joodse familie valt uiteen
'Ik zou willen dat dit een blij verhaal was. Een verhaal dat je eerst aan het twijfelen brengt, dat je doet wanhopen en dan, op het laatste moment, je hoop en je vertrouwen in de essentiële goedheid van de mens en de wereld toch herstelt.' Zo begint de mysterieuze hedendaagse verteller het verhaal dat ons meeneemt in de wereld van een joodse familie tijdens de op handen zijnde bezetting van Tsjechoslowakije door de nazi's in 1939.

Pavel en Anneliese Bauer zijn welgestelde Joden, wier levens op hun kop worden gezet door de komst van de Duitse troepen. Om deportatie te vermijden, vluchten ze met hun zesjarige zoontje Pepik en zijn geliefde kindermeisje Marta. Ze weten Pepik op een Kindertransport naar Engeland geplaatst te krijgen, maar hij zal zijn ouders of Marta nooit meer zien.
Donderdagskind is een aangrijpend verhaal over liefde, hoop en verraad. Het is een schitterend geschreven, ontroerende en spannende roman, voor de liefhebbers van Haar naam was Sarah, De middagvrouw en Sophie’s Choice.

De Canadese Alison Pick schreef een geweldig meeslepend verhaal over een familie en hun nanny in Tsjecho-Slowakije onder de nazi's. Bij iedereen raken gevoel en verstand meer en meer in de knoop, terwijl er onomkeerbare beslissingen genomen moeten worden die ieders verdere lot zullen bepalen. Wat is goed en wat is kwaad? En wie beslist voor de kleine Pepik?
Een heel mooi geschreven aangrijpend verhaal,je leeft mee wat die mensen allemaal hebben meegemaakt in de oorlog en om ook nog afscheid te moeten nemen van je kind..de liefde die er ontstaat,het verraad,de vernederingen Met een verrassende clou,met een brok in de keel zitten lezen zo aangrijpend. Pageturner

Het smalle pad van de liefde

Vonne van der Meer

Een Nederlands gezin brengt al jaren de zomer door bij een Frans-Nederlands gezin, dat na de dood van het jongste kind in de Auvergne is gaan wonen. Mae en Pieter Akkerman zijn de vrienden van na het ongeluk, de precieze toedracht ervan kennen ze niet. De vriendschap tussen de families lijkt er een voor het leven - tot die zomer.
Als de twee paren in elkaar gezelschap waren, hing er iets verliefderigs in de lucht. Net genoeg om hun het gevoel te geven dat ze gevieren aantrekkelijker, grappiger en leniger van geest waren dan als paar.
Het smalle pad van de liefde is een verhaal over een onmogelijke liefde die de weg vrijmaakt naar een ander verlangen. Een van de zeldzame boeken in onze tijd waarin van binnenuit een religieus ontwaken wordt verbeeld.

Het smalle pad van de liefde is een mooie, sensitieve roman waarin rouw, overspel en geloof onverwacht in elkaar grijpen.
Vonne van der Meer schreef een roman over verlies en over liefde, maar ook over schuld en boete. Over hoe mensen op zoek gaan naar iets buiten zichzelf, naar vergeving en zingeving in een maatschappij waarin dat niet meer zo vanzelfsprekend is. Hiermee geeft ze haar verhaal diepgang en een extra dimensie, waardoor je als lezer wordt uitgedaagd je werkelijkheid met andere ogen te bekijken.