Rosamund Lupton
Het verhaal wordt grotendeels verteld vanuit de belevingen van Grace en Jenny zelf die, vanaf het moment dat zij in het ziekenhuis werden opgenomen, uit hun lichamen zijn getreden. Vanuit deze positie proberen zij de brandstichter te ontmaskeren. In het begin is deze manier van (be)schrijven wel even wennen. Ook brengt het verhaal op deze manier weinig spanning teweeg. Het laat wel goed de gevoelens van de personages zien: hun onmacht, verdriet, woede, hoop en wanhoop. Bij Mike en Sarah is er aan de ene kant uiteraard de hoop op herstel van Grace en Jenny, maar aan de andere kant ook het verlangen om de zaak opgelost te zien, te weten wie hun dit heeft aangedaan. Daardoor is Later in psychisch opzicht sterker dan op het gebied van spanning. Het hele verhaal beslaat uiteindelijk maar vier dagen; hierin wordt uiteraard ook teruggekeken naar het verleden. Hoe zag het gezinsleven er voor de ramp uit en hoe waren de onderlinge verhoudingen.
Al met al is Later niet zo zeer een thriller, maar meer een psychologisch drama waarin de daden van personen te herleiden zijn naar de problemen die zij in hun leven ondervinden of ondervonden hebben. Het feit dat ze niet geaccepteerd of gerespecteerd worden, dat ze niet mooi genoeg gevonden worden, dat ze in hun jeugd niet genoeg liefde hebben ontvangen, afgunstig zijn en ze zich door dit alles denken te moeten bewijzen. Later is een surrealistisch boek waarin de verhoudingen binnen het gezin Covey en de onmogelijke keuzes die zij na het ongeluk moeten maken, op een ingrijpende manier neergezet worden.
