Peter Middendorp
In zijn vierde roman Jij bent van mij komt hij los van die elementen en implanteert hij ons in het hoofd van een boer, een jonge vader, die zich vergrijpt aan een jong meisje. Ook hier voelt de ik-figuur een afkeer voor zijn vader, nog steeds speelt het verhaal in de provincie, maar nu zoomt Middendorp in op hoe de psychologie werkt. Niet de buitenste laag: hoe werkt de wereld op je in, maar een laag dieper: hoe verwerk je de dingen?
Veel dingen overkomen Tille Storkema. Als kind is hij er getuige van hoe zijn vader een been verliest in een landbouwmachine en kan hij alleen maar kijken. De keuze voor een partner en voor kinderen lijkt iets wat hem gewoon overkomt. En voor hij het weet zit hij in een tredmolen waarin hij een rol moet aannemen. Het conflict tussen individu en omgeving, tussen je eigen verlangens en de verwachtingen van je omgeving lijkt het centrale thema bij Middendorp. Zijn vrouw wordt er niet aantrekkelijker op en het consumeren van het huwelijk neemt af naarmate zijn vrouw dikker wordt en haar haar korter laat knippen. Natuurlijke verlangens borrelen in een man die zich niet kan uiten, met als begrijpelijk (niet hetzelfde als logisch of terecht) resultaat een impulsieve verkrachting en een moord. Wat er precies is gebeurd weten we niet, dat heeft de ik weggestopt in de krochten van zijn kolkende brein, maar dat hij verantwoordelijk is voor de moord, wordt duidelijk. Maar dat is niet wat het boek zo bijzonder maakt, want er zijn vele van dergelijke verhalen.
Jij bent van mij is een boek om zorgvuldig en met aandacht te lezen. Je verplaatst je in het hoofd van een moordenaar, in de associaties, gedachten en gevoelens van een man die weet wat hij heeft gedaan - maar weet hij ook waarom? Tijdens het lezen vallen er steeds weer nieuwe puzzelstukjes op hun plaats.
De taal in Jij bent van mij is in al haar eenvoud ook zeer poëtisch, melancholisch, ritmisch. Eerst moest iets kapot en dan pas zagen we hoe het in elkaar zat.
