De Paardenjongen

Rupert Isaacson

Rowan, het zoontje van Rupert maakt lastig contact en is ook achter met praten. Als hij en zijn vrouw horen dat Rowan autistisch is stort hun wereld in. Rowan heeft vreselijke krijsbuien waarbij hij zo over zijn toeren raakt dat hij moet overgeven. Soms heeft het hypergevoelige zenuwen. Een lakentje voelt dan aan als een betonblok op zijn lichaam. Alleen als hij samen met Rupert op een paard zit wordt hij enigszins rustig.

Rupert Isaacson weet op overtuigende wijze de wanhoop over te brengen die het leven met Rowan met zich meebrengt. Het jezelf afvragen of het ooit beter wordt dan het is. Zal hij ooit zindelijk worden, vriendjes maken, goed praten? En daar komt bij dat hij helder beschrijft hoe Rowan tekeer kan gaan. Het moet voor een ouder verschrikkelijk zijn om je kind zo mee te maken en er weinig aan te kunnen doen. Dat maakt het verhaal alleen al heel interessant om te lezen.

Ondanks dat Rowan overkomt als een kind dat heel moeilijk is lukt het Isaacson ook Rowan sympathiek te maken. Hij laat zien dat Rowan verandert en op zijn beurt ook zijn best doet. En door kleine gebaren tot liefde in staat is. De reis die ze ondernemen laat heel mooi zien hoe ouders door een ongebruikelijke keuze het beste voor hun kind willen. Ook al weten ze niet precies wat ze zullen bereiken en of ze iets bereiken. Hun reis is ook gefilmd en uitgebracht als documentaire. De paardenjongen is een vaak met humor beschreven ongewone reis naar genezing van een jongetje dat gevangen zit in zijn autisme. En dat jongetje, maar ook zijn ouders, gun je een beter leven.